اشرف غنی و چهار سال حکومت‌ فاجعه‌بار

به تازه‌گی، ولسوالی‌های جاغوری و مالستان در ولایت غزنی که از امن‌ترین مناطق کشور در ۱۸ سال گذشته بودند، از اواخرِ هفتۀ گذشته به این سو، مورد حملۀ گروه‌های هراس‌افگن قرار گرفته و آرامشِ این مناطق برهم خورده است.

در چهار سال حکومت آقای غنی، طالبان و دیگر گروه‌های هراس‌افگن، برای تاخت و تاز و خلق فاجعه‌های انسانی فرصتی بیش‌تر یافته اند. در این مدت، نه تنها آرامش به کشور بازنگشته و گروه‌های هراس‌افگن سرکوب نشده اند، بل‌که دامنۀ جنگ و کشتار به ولایت‌ها و مناطقی رسیده که در ۱۸ سال گذشته، از امنیت کامل بهره‌مند بودند.

اگر تدابیر جدی و کمک‌های لازم و فوری از سوی رهبری حکومت و مقامات امنیتی صورت نگیرد، احتمال دارد که این ولسوالی‌ها و دیگر مناطقی که در هم‌مرزی آن‌ها قرار دارند در ماه‌‌های آینده با فاجعۀ انسانی رو به رو شوند.

کمک‌های نظامی و تجهیزاتی که تا کنون از سوی حکومت‌های مرکزی و محلی صورت گرفته، ناکافی بوده و تهدیدهای ناشی از حمله‌های هراس‌افگنان هم‌چنان باقی است. گرچند تا کنون، خود مردم بیش‌ترین نقش را در جلوگیری از افزایش حمله‌های هراس‌افگنان داشته اند ولی با توجه به میزان بلند تهدیدهای دشمن، برای بازگردان امنیت به منطقه و دور راندن نیروهای هراس‌افگن از منطقه، نیاز است که نیروهای بیش‌تر از سوی حکومت به این مناطق فرستاده شوند.

آن چه در این میان می‌تواند مؤثر باشد، افزایش فشار بر حکومت‌های مرکزی و محلی است. شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های گروهی، و نیز فعالان و جریان‌های سیاسی، مدنی، رسانه‌ای، و فرهنگی می‌توانند در آوردن فشارهای لازم بر حکومت، نقش کلیدی بازی کنند.

خاموشی و بی‌تفاوتی در برابر این گونه ر‌خ‌دادها، گذشته از آن که ما را با عذاب وجدان رو به رو می‌کند، زمینه را برای افزایش ناامنی در کشور و تقویت گروه‌های هراس‌افگن فراهم می‌کند.

تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهنــد آدمی